Jesteśmy „na krawędzi zimy”. W końcu „pękniemy i będziemy płakać”. Te słowa wiersza Belindy Subraman w niezwykły sposób tańcem wyraził Teatr Tańca CODA w spektaklu „anTYnomie” 15 kwietnia.

Nic nie jest jednak pewne. Codziennie zauważamy, że słowa znane nam, już znaczą coś innego. Ale, jak pisała Subraman, „szukamy równowagi”. Na pytanie: po co?, odpowiada: „tylko po to by mieć spokój”.

Działający w Konińskim Domu Kultury Teatr Tańca CODA zaczął szukanie własnej odpowiedzi tańcem do przejmującego Adagio na orkiestrę skrzypcową Samuela Barbera, wykorzystaną w filmach „Pluton” i „Człowiek słoń”. Piękna muzyka i świetny ruch sceniczny ilustrujący grozę, zamęt, niepokój. Marta Konopacka, choreografka spektaklu, wprowadziła też inną muzykę, mniej dramatyczną, doskonale zmieniającą nastrój, dzięki czemu tancerze w jednej chwili mogli dokonywać swoistej autoprezentacji, pokazania swojego ego, by za moment zostać z tego ego odartymi. Jak w antynomiach: dwa zdania prawdziwe okazują się być wykluczającymi się, nic nie jest oczywiste, nic nie jest białe ani czarne. Szare? Ze sceny dowiadywaliśmy się, że potrafimy skórę zmieniać, przywdziewać nową, choćby była nie nasza, choćby nas uwierała.

Ten spektakl stworzyli młodzi (i bardzo młodzi) ludzie, zdający sobie sprawę z tego, co ich otacza, z czym i z kim muszą się zmierzyć. Wszyscy, jak u poetki, na która się powołują, „tęsknią za spokojem”. To swoiste składanie jing i jang. A jeśli pojawi się ktoś „inny”? Zaakceptujemy, czy powalczymy, choćby efektem tak czy inaczej była (mogła być) samotność. Ot, dramatyzm życia wyrażony współczesnym tańcem, czytelnym ruchem wspomaganym starannie wybraną muzyką, zdjęciami i światłami. Efekt? Owacja publiczności wypełniającej salę widowiskowa KDK.

Marta Konopacka mówiła, że spektakl „anTYnomie” będzie rozważaniem „na temat współczesnego pojęcia harmonii, opierającej się na zadziwiającej symbiozie przeciwieństw”. Powiedzieć, że to Teatrowi Tańca CODA się udało, to powiedzieć za mało. Zwłaszcza, że w dzieło zaangażowanych było wiele osób. Samą choreografię „opracowałam razem z tancerzami CODY” – mówi Konopacka. Pomagali: Julia Korbańska – tancerka związana z baletem Teatru Wielkiego w Poznaniu i Dawid Pieróg z Kieleckiego Teatru Tańca (przed laty tancerz zespołu FUKS w KDK). Z tancerzami współpracowała grupa pracowników KDK: Dariusz Intrys, Piotr Głowacki byli reżyserami świateł, Marcin Oliński, Zdzisław Siwik przygotowali wykorzystane w spektaklu zdjęcia filmowe, multimediami i dźwiękiem operowali Ryszard Wojdak, Krzysztof Jurczak i Krzysztof Wojnarowski, kostiumy przygotowała Teresa Krupa, zaś stylizacją fryzur zajęła się Anna Walczak. Tekst Belindy Subraman przełożył Ireneusz Ryś.

Na scenie wystąpili: Ada Truszkowska, Aleksandra Fydryszewska, Agnieszka Łapaj, Anna Torzecka Julia Jaskot, Julia Kaźmierczak, Estera Wolska, Nikola Włodarczyk, Weronika Skórzewska, Marta Konopacka, Katarzyna Wlazły i Szymon Ludwin. Taniec z improwizacją muzyczną na żywo połączyli: Mirosław Grzanka (skrzypce), Krystian Panfil (skrzypce) i Mariusz Sztuba (gitara basowa).

Elżbieta Miętkiewska, dyrektor KDK, po spektaklu mówiła, gratulując artystom: – To było wspaniałe połączenie pasji i talentu. Mamy nadzieję na kolejne spektakle Teatru Tańca CODA.

• IMG 2087 1 1
  
• IMG 2088 1 2
  
• IMG 2095 1 3
  
• IMG 2119 1 4
  
• IMG 2121 1 5
  
• IMG 2129 1 6
  
• IMG 2135 1 7
  
• IMG 2137 1 8
  
• IMG 2142 1 10
  
• IMG 2145 1 11
  
• IMG 2146 1 12
  
• IMG 2148 1 13
  
• IMG 2155 1 14
  
• IMG 2158 1 15
  
• IMG 2160 1 16
  
• IMG 2172 1 43
  
• IMG 2175 1 42
  
• IMG 2187 1 41
  
• IMG 2188 1 40
  
• IMG 2195 1 39
  
• IMG 2196 1 38
  
• IMG 2208 1 37
  
• IMG 2214 1 36
  
• IMG 2216 1 35
  
• IMG 2218 1 34
  
• IMG 2222 1 33
  
• IMG 2229 1 32
  
• IMG 2232 1 31
  
• IMG 2235 1 30
  
• IMG 2237 1 29
  
• IMG 2238 1 28
  
• IMG 2242 1 27
  
• IMG 2257 1 25
  
• IMG 2265 1 24
  
• IMG 2271 1 23
  
• IMG 2274 1 22
  
• IMG 2277 1 21
  
• IMG 2282 1 17
  

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•